واقعیت افزوده (به انگلیسی: Augmented Reality)‏ یک نمای فیزیکی زنده، مستقیم یا غیرمستقیم (و معمولاً در تعامل با کاربر) است، که عناصری را پیرامون دنیای واقعی افراد اضافه می‌کند. این عناصر بر اساس تولیدات کامپیوتری که از طریق دریافت و پردازش اطلاعات کاربر توسط سنسورهای ورودی مانند صدا، ویدئو، تصاویر گرافیکی یا داده‌های GPS می‌باشد ایجاد می‌شود. واقعیت رایانه‌ای مفهوم کلی واقعیت افزوده‌است. در واقعیت افزوده معمولاً چیزی کم نمی‌شود بلکه فقط اضافه می‌شود. همچنین واقعیت افزوده تا حدودی شبیه به واقعیت مجازی است که توسط یک شبیه ساز، دنیای واقعی را کاملا شبیه سازی می‌کند. در واقع وجه تمایز بین واقعیت مجازی و واقعیت افزوده این است که در واقعیت مجازی کلیهٔ عناصر درک شده توسط کاربر، ساخته شده توسط کامپیوتر هستند. اما در واقعیت افزوده بخشی از اطلاعاتی را که کاربر درک می‌کند، در دنیای واقعی وجود دارند و بخشی توسط کامپیوتر ساخته شده‌اند.

در واقعیت افزوده، عناصر معمولا به صورت بی‌درنگ اضافه شده و مرتبط با عناصر محیطی می‌باشد، مانند نمایش امتیاز مسابقات ورزشی در زمان پخش از تلویزیون. با کمک تکنولوژی پیشرفتهٔ واقعیت افزوده (برای مثال افزودن قابلیت بینایی کامپیوتری و تشخیص اشیاء) می‌توان اطلاعات مرتبط با دنیای واقعی پیرامون کاربر را به صورت تعاملی و دیجیتالی به او ارائه کرد. همچنین می‌توان اطلاعات مرتبط با محیط و اشیاء اطراف را بر روی دنیای واقعی قرار داد. ایده اولیه واقعیت افزوده اولین بار در سال ۱۹۹۰ توسط توماس کادل کارمند بوئینگ مطرح شد.

با توجه به گسترش سریع موبایلهای هوشمند (Smart Phone) به عنوان اصلی ترین سخت افزارها برای " واقعیت افزوده" می توان به گسترش روز افزونه نرم افزارهای کاربردی در حوزه های مختلف اشاره کرد. برای مشاهده اطلاعات افزوده، کافیست پس از اجرای نرم افزار، دوربین تلفن هوشمند و یا تبلت خود را به سمت دلخواه نگه داشته تا اطلاعات اماکن موجود مانند رستوران، بانک و .. را در مکان واقعی بر روی صفحه نمایش مشاهده کنید.

یکی از حوزه های پرکاربرد واقعیت افزوده صنعت تبلیغات می باشد . شرکت های مطرح دنیا در هر حوزه از این فناوری استفاده برده اند . شرکت هایی نظیر Mercedes Benz , BMW , McDonalds , BBC و... که در ایران برای اولین بار، شرکت ایران خودرو برای تبلیغ خودروی رنا از این روش نوین استفاده نمود.